tran·sien·cy /-ʃ(i)ən(t)si, ziən(t), siən(t); ʒən(t)si, ʤən(t)-/
  頃刻;無常;虛幻
  Tran·sience Tran·sien·cy n. The quality of being transient; transientness.
  ◄ ►
  transiency
       n : an impermanence that suggests the inevitability of ending or
           dying [syn: transience, transitoriness]